İMAM ƏLİNİN (Ə) HƏYATI - VII hissə

ƏLİNIN (Ə) XƏLİFƏ SEÇİLMƏSİ

Qüdrət və vəzifəyə çatmaq üçün İslamı qəbul edən və özlərini Peyğəmbərlə birlikdə göstərməyə çalışanlar, xəlifəliyi Bəni-Haşim nəslindən almaq üçün gizli yığıncaqlar keçirdirdi.

Onlar planlarını həyata keçirtməkdən ötrü münasib bir fürsətin sorağında idi. Çünki bilirdilər ki, qarşılarında olan şəxsin İslama olan xidmətlərini hamı təsdiqləyib, Peyğəmbər onun haqqında tövsiyə edib və Qədir-Xum günündə hamı ona beyət etmişdir. Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra həmin planlar ardıcıl surətdə həyata keçirilməyə başlamışdı. Belə ki, Əlini (ə) o yüksək şəxsiyyəti susmaq məcburiyyətində qoymuşdular. Çünki o, təkcə İslamı düşünür, məqam və vəzifəyə meyl göstərmirdi. Əgər məsələni qılıncla həll etməyə cəhd etsəydi, düşmənlərinin arzusunu yerinə yetirmiş olacaqdı. Yəni İslamdan heç bir əsər-əlamət qalmayacaqdı.

Əli (ə) və Fatimənin (s.ə) bu hadisələr qarşısında sükut etməsi, xüsusən də Osmanın hakimiyyətinə nüfuz etmiş Əməvi dövlət adamlarının vəzifələrindən sui-istifadə etmələri və ədalətsiz rəftarları xalqı ayıltmışdı və artıq hamı başa düşmüşdü ki, İslam xəlifəliyi siyasətçilərin əlində oyuncağa çevrilmişdir. Allah ilə Peyğəmbərin istəyi isə bu deyildir.

Nəhayət xalqın narazılığı ən yüksək zirvəsinə çatdığında inqilab qığılcımı xalq kütlələrinin ürəyində alovlanmağa başladı.

Hakim vəziyyətdən bezmiş xalq coşqun bir sel kimi Osmanın evinə tərəf axıb onu qılıncdan keçirmişdi.

Xalq o qədər coşmuşdu ki, Əlinin (ə) Osmanın canını qurtarmaq üçün göndərdiyi imam Həsən (ə) və imam Hüseynin (ə) belə sözünə qulaq asmamışdı. Camaat qılınclarından qan damarkən və həyacan oduna yanarkən Əlinin (ə) evinə tərəf axışıb böyük bir məhəbbət və sevinclə onu özlərinə xəlifə və rəhbər seçdi.

ƏLİNIN (Ə) HÖKUMƏTİ NƏ ÜÇÜN MƏĞLUBİYYƏTƏ UĞRADI?

Əli (ə) xalqın ona beyət etdiyi vaxt belə demişdi: “Mən haqqa əməl edəcəyəm və dinimi kimsənin dünyasına satmayacağam. Dəlilsiz heç kimi vəzifə başına qoymayacağam. Təkcə, onların keçmiş xidmətlərini nəzərdə tutacağam. Əgər məmurlarım xəta etsə, onları bağışlamayacaq dərhal vəzifələrindən azad edəcəyəm. Heç bir məzəmmətdən qorxmayıb qətiyyətlə rəftar edəcəyəm. Beytül-malı hətta öz oğluma belə dəlilsiz verməyəcəyəm!“ Amma təəssüflər olsun ki, həzrət Əlinin (ə) ədalətli hökumətini dünya malına düşkün olanlar bəyənməmişdi.

Onlar ilk addımda belə Əlini (ə) tək qoyub əleyhinə üsyan etməyə başladı. Təlhə və Zübeyr Osmanın intiqamını almaq bəhanəsilə Mədinəyə gedib Ayişəni bu işə qol qoyması üçün təhrik etmişdi. Onlar vaxtilə Peyğəmbərin həyat yoldaşı olan Ayişənin mövqeyindən istifadə edərək böyük bir qrupu öz ətraflarına yığıb qoşun ilə həzrət Əliyə hücum etmişdi.

Həmin müharibələr Əli (ə) ordusunda “xaricilər ”adlı bir qrupun meydana gəlməsinədək davam etmişdi. Bu qrup nə Əli (ə), nə Müaviyə, nə də Əmr ibn Ası xəlifəliyə layiq görürdü. Onlar “Hökm yalnız Allahındır ”şüarı altında qiyam etmək istəyirdi. Nəhayət onlar Əlini (ə) şəhid etdi. Amma Müaviyə və Əmr ibn Ası öldürə bilmədi. Beləliklə Əlinin (ə) hökuməti məğlubiyyətə uğurayaraq o həzrətin özü də ədalətinin qurbanı oldu. Yəni əgər Əli (ə), Müaviyə kimi, hiylə ilə hökumət etsəydi, heç kim onu öldürməyə cəhd edə bilməzdi.

Kitаbın аdı: On dörd məsumu tanıyaq

Tәrcümә еdәn: A. Fəsihi

Ardı var... 

ARDINI BURADAN OXUYUN